عوامل ارثی

محققینی كه بر روی دوقلوهای یكسان و خانواده بیماران مبتلا به مرض قند تحقیق می كنند كشف كرده اند كه نقش عوال ارثی در ابتلای به هر دو نوع مرض قند اهمیت دارد. در دوقلوهای یكسان در صورتی كه یكی از آن ها به مرض قند نوع 1 دچار باشد، 50 درصد احتمال دارد كه دیگری نیز به مرض قند مبتلا شود. اما در مورد مرض قند نوع 2، اگر یكی از دوقلوها به این بیماری دچار شود، قل دیگر حتماً به بیماری مبتلا خواهد شد. بسیار مشكل است كه پیش بینی كنیم كه چه كسی بیماری را به ارث می برد. در تعدادی از خانواده ها این بیماری شدیداً بین افراد خانواده شایع است و این افراد استعداد زیادی در ابتلاء به این بیماری دارند. دانشمندان در این خانواده ها موفق به پیدا كردن چندین ژن شده اند كه احتمالاً مسئول ایجاد این بیماری هستند. در چنین خانواده هایی می توان سایر افراد خانواده را نیز از نظر وجود این ژن ها آزمایش نمود و خطر بروز این بیماری را در آن ها پیش بینی كرد. با این حال در اكثر جاهای دنیا امكان انجام چنین آزمایشی برای تشخیص ژن ها وجود ندارد. بنابراین حتی اگر یكی از بستگان نزدیك شما به بیماری دیابت مبتلا باشد، دلیلی ندارد كه شما هم حتماً به این بیماری دچار شوید. بعضی از افرادی كه از نظر ارثی مستعد ابتلاء به مرض قند هستند هیچ گاه واقعاً به این بیماری دچار نمی شوند كه این امر نشان دهنده وجود سایر عوامل در ایجاد این بیماری می باشد.

عفونت ها

دیده شده است كه كودكان و جوانان در بعضی از ایام سال كه سرماخوردگی و سرفه شایع تر است بیشتر احتمال دارد كه به مرض قند دچار شوند. بعضی از ویروس ها مثل ویروس اوریون دارای این قدرت هستند كه به لوزالمعده حمله كرده و به آن صدمه بزنند و در نتیجه ایجاد مرض قند كنند. با این حال از آن جایی كه بیماران نگران این موضوع هستند، به ندرت اتفاق می افتد كه پزشكان بتوانند ارتباط وقوع مرض قند را با گروهی از عفونت ها مرتبط سازند. یك توضیح ممكن است این موضوع، آن است كه عفونت می تواند یك روند تدریجی از تخریب لوزالمعده را شروع كند كه چندین سال بعد اثر خود را نشان دهد.

شرایط محیطی

افرادی كه به مرض قند نوع 2 مبتلا می شوند اغلب رژیم غذایی غیر متعادلی داشته و چاق هستند. بطور قابل توجهی، افرادی كه از كشورهایی كه مرض قند در آن جاها زیاد شایع نیست به كشورهایی مهاجرت می كنند كه این بیماری در آن جا شیوع بیشتری دارد، آن ها نیز در معرض خطر بیشتری برای ابتلای به این بیماری قرار می گیرند. تغییرات عمده در نحوه زندگی نیز می تواند احتمال ابتلاء یك شخص به دیابت را افزایش دهد. یك مثال خوب در این مورد، افراد جزیره نائورو می باشد. وقتی در این جزیره معادن فسفات كشف شد، مردم این جزیره پول یادی بدست آوردند و ثروتمند شدند. در نتیجه رژیم غذایی آن ها نیز تغییر نمود و اضافه وزن پیدا كردند و بیشتر از گذشته مستعد ابتلاء به مرض قند شدند. تمام این موارد به اهمیت ارتباط بین رژیم غذایی، محیط زندگی و ابتلاء به مرض قند اشاره دارند. با این حال هیچ ارتباط دقیقی بین بروز مرض قند و مصرف قند و شیرینی دیده نشده است.

مرض قند ثانویه

تعداد كمی از افراد هم وجود دارند كه بروز مرض قند در آن ها بعلت ایجاد بیماری دیگری در لوز المعده می باشد. برای مثال بیماری پانكراتیت(التهاب لوزالمعده) می تواند باعث تخریب قسمت بزرگی از لوزالمعده شود. بعضی از افرادی كه به بیماری های هورمونی دچار هستند مثل سندرم كوشینگ(افزایش تولید هورمون استروئید در بدن) یا آكرومگالی(افزایش تولید هورمون رشد در بدنت) ممكن است به عنوان یك عارضه جانبی از بیماری اصلی شان، به مرض قند نیز مبتلاء شوند. هم چنین لوزالمعده می تواند بر اثر مصرف زیاد و طولانی مدت الكل نیز دچار آسیب شود.

استرس ها

گر چه بسیاری از افراد، وقوع ابتلاء به مرض قندشان را به بروز وقایع استرس زایی مثل تصادفات یا سایر بیماری ها ربط می دهند اما اثبات یك ارتباط مستقیم بین استرس و مرض قند دشوار می باشد. توضیح این مسأله ممكن است در این حقیقت نهفته باشد كه افراد، پزشك شان را به دلیل بعضی از وقایع استرس زا ملاقات می كنند و در همین ملاقات ها است كه تصادفاً مرض قندشان تشخیص داده می شود.